1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
DTE 82
Originele verschijningsdatum: 1 september 1983
Originele verschijningsdatum: 1 september 1983
|
Vanuit Het Hoofdburo Hello all of you !!! 
In verband met de UK tour van Rainbow komt deze "Over the Rainbow" iets eerder uit dan normaal gesproken de bedoeling was. In het geval dat je zelf richting Engeland mocht gaan om de verrichtingen van de band te gaan zien is een verslag hierover natuurlijk altijd welkom. Zelf gaan we naar de concerten in Nottingham (5 sept.), Liverpool (6&7), Stafford (10) en Bristol (11). Het november fanzine zal grotendeels staan in het teken van deze tour en de
nieuwe lp.De nieuwe lp is getiteld: "BENT OUT OF SHAPE" en de release-datum voor Nederland is 19 september! In Engeland komt de lp al begin september uit, zodat deze via de import al voor de Nederlandse release te verkrijgen zal zijn. Een single komt volgens Polydor in Hilversum niet voor op de release-list. In Engeland is de in het vorige fanzine genoemde "Street of dreams" zowel op 7- als op 12 inch single uitgekomen. Officieel gebeurde dit op 19 augustus, de plaat was echter al enkele dagen eerder in de platenwinkels te vinden. De flipzijde is wel een instrumentale song, echter niet "Doom" getiteld maar "Anybody there". Op de 12 inch staat nog als extra een live-versie van Power, opgenomen in San Antonio, Texas in 1982. Tot slot dan nog even iets heel anders: in verband met het sterk teruggelopen ledenaantal en het groot aantal info-aanvragen uit Engeland zit er een grote kans in dat we na het volgende fanzine het blad in de Engelse taal gaan uitbrengen. Ben je het er niet mee eens, of juist wel, heb je opmerkingen of suggesties. Laat het ons dan weten!!! KEEP THE RAINBOW ROCKING !!! HOT SHOTS 
SELF PORTRAIT Terug in de tijd met Ritchie Zonder enige hoop op een hartuitstortend interview, maar toch wel blij om Ritchie Blackmore dan eindelijk toch te hebben gestrikt, voor een gesprek, zitten we achterin een grote zwarte limousine. Scheurend over de linkerbaan van een vierbaansweg passeren we iedereen die we tegenkomen. Links van mij zit Ritchie Blackmore, van top tot teen in het zwart gekleed. Hij kijkt door het raam naar het vage Midden-Amerikaanse landschap dat voorbij vliegt. Rechts van mij zit de cellist van ELO, Hugh Mc Dowell, Ritchie's inspiratie voor zijn eigen cello-studies. Ook hij kijkt naar buiten. Ik haat het bijna deze diepe stilte te moeten verbreken, maar na een week van weigeringen heeft Ritchie uiteindelijk dan toch toegestemd voor dit onderhoud. Vanaf het moment dat ik begon te spreken, richtte Ritchie langzaam zijn aandacht op mij. Het leek me geschikt om dit interview met de peinzende, mysterieuze Blackmore met een ernstige noot te beginnen. - Ben je je bewust van de verandering van het dynamische in je soli? (vroeg ik om iets te zeggen). RB: (Met een uitgestreken gezicht begon hij) "Mijn hele leven is dynamisch, dus het valt niet op. (Vervolgens kon hij een glimlach niet onderdrukken) Mijn soli zijn dynamisch van begin tot eind. Ik ben gewoon een dynamisch persoon." - Dynamisch? (vroeg ik ongelovig). Hoe laat je dat zien, je bent zo afgrijselijk rustig? (Zou hij zoveel kunnen verdragen, ik was niet zeker ervan). RB: "Ik kan tien keer op en neer met de lift gaan, alleen maar om me af te reageren. Ik kan van verdieping naar verdieping gaan zonder reden. Weet je, ik hou mijn spanningen in het oog. Heb je dat ooit gedaan? The Charles Atlas Cursus? Ik heb ze twee weken gevolgd. Ik moest op een melk-dieet een week lang en ik vroeg me zoveel dingen af dat ik er bijna onderdoor ging. Toen stopte ik ermee (lacht). Het was wel leuk." -- (Nu was ik zeker) Plezier en spelen. Hier gaan we.. 
RB: "Het resultaat van die cursus, was dat ik me nog dynamischer voelde en...... dat ik sneller op en neer kon gaan met de lift."- Je was dus niet zo energiek voor je die cursus deed. RB: "Nee! Helemaal niet..... Weet je waar dynamische spanning eigenlijk betrekking op heeft?" - (Dit zal wel interessant zijn dacht ik) Nee, vertel maar...... RB: (Ritchie was in topvorm) 'Wel, dat is de kunst om uh... Heb je wel eens van Wallace Roundhead gehoord? Nou, hij heeft het uitgevonden en gaf het toen door aan Charles Atlas. Ze noemden hem Wally. Wel, Wally had een band, The Wallace Roundhead Folk Four. Er waren maar drie leden en daar zat het hem nou net. Zo trokken ze duizenden mensen en ik dacht van: die groep moet ik zien. Hij oefende op dynamische spanningen gedurende een jaar of 50 en hij kwam er precies nergens mee. Eh dat is precies waar ik ook wel terecht wil komen." - (Deze bewering schreeuwde om meer uitleg) In welk opzicht bedoel je? RB: "In om het even welk opzicht. In alle opzichten." - (Hij was vaag, tijd om even door te duwen) Wil je nergens komen door gitaar te spelen? RB: (Hij werd bijna snoezig) "Ik wil daar komen omdat ik er nog niet geweest ben." - (De vraag die zich opdringt) Was je niet nergens toen je voor het eerst gitaar speelde? RB: (Het onverwachte antwoord) "O nee. Ik was aan het begin. Maar ik was ergens. Mijn uiteindelijke doel is nergens te geraken." - Hoe zal je gitaarspel zijn als je eenmaal zo ver bent? RB: "Het zou ongelofelijk dynamisch moeten zijn....en echt nergens. Je kan nooit je gevoelens uitdrukken over een situatie in verband met een probleem zonder dat je dynamische spanning erbij betrokken is. Voorzover ik Charles Atlas kende kon hij niet al te lang doorgaan zonder zich zorgen erover te maken. Dat kon er bij mij niet in. Maar mocht ik eventueel toch nergens geraken dan zal ik zeer blij zijn." - (Was Ritchie de enige die in; zoals hij dat zo uitdrukt, die dynamische spanning betrokken.....) Ken je nog iemand die dit ooit geprobeerd heeft? RB: "Glenn Hughes (bassist bij Deep Purple Mk3 + Mk4) schijnt daar snel geraakt te zijn." - Hoe wist hij het dan? RB: "Je komt er achter door die dynamische stroming als je op en neer gaat in liften. Je passeert elkaar en in een tel gebeurt het dan, het is een soort 'oog-aangelegenheid'. Je krijgt 'paardenogen'. Die heb je als je tijdens een sessie niet meer weet waar je bent, dan wrijf je je ogen uit. Dat geeft dus aan dat je niet weet waar je bent. De andere zegt dan: "Now" (wrijft weer in z'n ogen) en je speelt om 't even wat je speelt". - En jij zag die blik in Glenn zijn ogen? RB: "Toen ik op en neer ging in de lift en hem kruiste gebeurde dat inderdaad." - (Een andere vraag drong zich op) Als je in een andere lift zit kan je hem toch niet zien? RB: (De Blackmore logica) "Maar ik kan dat omdat we hadden afgesproken dat hij op dezelfde verdiepingen zou stoppen als ik. We verzekerden onszelf ervan dat de liften op hetzelfde moment zouden stoppen. Een keer of drie per nacht kwamen we mekaar tegen. Dat is zeker niet slecht, drie keer in een nacht paardenogen krijgen. Maar ik kan je wel vertellen dat het heel wat tijd kostte om tot dat resultaat te komen. Niemand anders is erbij betrokken geweest hoor, niet in Purple en ook niet in Rainbow. Ze schenen meer aan de nerveuze uitputtingskant van deze situatie te zitten. Dan gingen ze een paar dagen aan de zwier. Ik zal je een voorbeeld geven: Je hebt wel eens van Bagshot gehoord, is het niet? Het is dicht bij Camberly. Ik ging er vaak naar toe om er dan op zakken te schieten. Elke donderdag avond omdat er dan heel wat zakken over Bagshot heenvliegen. Weet je, het is een gewerenstad, maar ze hebben er ook een zwembad en een club. Het was in deze club dat ik Wallace Roundhead voor het eerst ontmoette. Wat hij uit zijn gitaar haalde was onvoorstelbaar, dus vroeg ik hem hoe hij dat effect kreeg zonder te sterven van de honger. Hij antwoordde me dat hij slechts eenmaal per week at, dus vroeg ik me af wat dat met zijn gitaarspel te maken kon hebben. Blijkbaar is dit dus de methode om zijn dynamische spanning af te reageren i.p.v op en neer te gaan met de lift. Je kan altijd op en neer blijven gaan met de lift maar het kan eeuwen duren voordat je nergens komt. Ik stak dus wat van hem op, ging naar buiten en schoot enkele zakken neer. Paul Rodgers (zanger van Bad Company en een van Ritchie's favorieten) doet dat ook. Hij komt daar ook schieten omdat hij in die straat woont." 
- Is Paul ook bezig met zijn dynamische spanning?RB: "Nee, helemaal niet. Heb je bemerkt dat hij een tand kwijt is? Zo heeft hij dat dus gedaan." - Terugslag van het wapen? RB: "Juist ja. Het is echt gevaarlijk." - Zie je je gitaarspel als een verlengstuk van deze dynamische spanning? RB: (Ritchie besloot het hele zaakje op te klaren) "Dat hangt ervan af waar ik ben. Als ik binnen een straal van 750 km van Bagshot ben raakt dit psychische verschijnsel me ongelofelijk hard. Het is net een magneet die me aantrekt als ik me in die straal bevind. Maar op grote hoogte denk je anders. Dan heb je geen enkele binding met die zakken meer." - Natuurlijk niet. En kan je het ook hier in de States doen, dus zonder in Bagshot te zijn? RB: "Nee, daarom is het op en neer gaan met de lift niet echt de enige manier om dicht bij dat gevoel te komen. Weet je, Bagshot is het centrum van dat magnetische veld. Het is net een piramide. - (Dat kon ik begrijpen, maar wat ik niet begreep was) Waarom is nu juist dat het centrum van het magnetische veld? RB: (Ritchie was oprecht) "Dat weet ik niet." - (Ik probeerde te helpen) Ik durf erom te wedden dat het iets met Wallace Roundhead te maken heeft. RB: "Ja, dat denk ik ook. Hij vond het uit, daarom verhuisde hij daar naartoe. Het kostte hem een jaar of tien om dat te vinden omdat hij niet wist wat hij zocht. Maar uiteindelijk heeft hij het toch gevonden. Nu heeft hij dus zijn laatste doel bereikt en hij is de enige die ik ken die werkelijk nergens is." - De enige, hè. (Ik wilde meer weten) Zijn je acties buiten de concerten te wijten aan deze dynamische spanning ? RB: "Nee, met mijn buiten-concertelijke activiteiten heeft het niets te maken." - (Ik was verward) Helemaal niets? Maar net zei je nog dat van op en neer gaan in de lift....... RB: "Aha, maar dat is op het podium. Het hangt ervan af wat je met 'on stage' bedoelt ." - (Ik wist het nu helemaal niet meer, maar liet het niet zien) 'On stage' is bij een concert. RB: "Ach zo, maar dat is iets totaal anders. Dat is niet 'on stage'." - Tijdens concerten gebruik je dus geen dynamische spanning. RB: "Daar heb ik dan geen tijd voor." - Wat is bepalend voor je gitaarspel tijdens een concert? RB: "Meestal de Scotch." - Welk effect geeft dat? RB: "Het maakt een volmaakte flop van me." - Waarom blijf je er dan niet vanaf? RB: "Dan zou ik een goede gitarist kunnen worden en dat zal niet erg in de smaak vallen bij vele mensen." - Eh (vulde ik aan) hoe beter je op gitaar wordt, is niet gelijk aan hoe sneller en dichter bij nergens in de buurt komt. RB: "Juist ja, het heeft er helemaal niets mee te maken. Dat gitaarspelen is alleen maar een hobby van me terwijl ik nergens tracht te komen. Kijk, het is een uitdaging. Als je gitaar speelt kom je misschien nergens, je weet maar nooit." - Dus als je nergens komt, stop je met gitaar spelen? RB: "Natuurlijk, nergens geraken is mijn uiteindelijke doel." - (Tijd om er even tegen in te gaan) Je zei dat Glenn Hughes nergens was, maar hij blijft zingen. RB: "Wel, hij is niet echt nergens, hij is er bijna." - Glenn voorspelde het einde van Deep Purple binnen drie jaar, misschien geraakt hij in die periode wel nergens? RB: "Ja, ik hoop dat !". - Terug naar het drinken. Heeft je gebruik van Scotch iets te maken met ge.....(hij sneed me af). 
RB: "Ik geloof dat je band afgelopen is." - (Ik boog me over de knoppen) Inderdaad hij is afgelopen. RB: "Inderdaad, hij is afgelopen." - Euhh, ja. (zei ik niet wetende waarom eigenlijk). RB: "Dat dacht ik ook. Hmm...waar hadden we het ook al weer over?" - We hadden het over Scotch, heeft het iets te maken met je gevoelens van geweld of zachtmoedigheid tijdens je shows? RB: "Dat kan wel zijn, het hangt ervan af." - Ik veronderstel dat daar nog andere dingen voor verantwoordelijk zijn, zoals op California Jam met Deep Purple waar je op stang werd gejaagd door de cameraman. RB: "Die cameraman is mijn beste vriend, echt waar." - Had je hem voordien al ontmoet? RB: "Ja, het is mijn.... het was eigenlijk..... het was mijn beste vriend, het was mijn vader. Hij stond aan die camera. Als het iemand anders was geweest was er niets aan de hand geweest. Maar als je eigen vader het is word je gek, het was zijn camera. Hij had hem meegebracht uit Engeland." - Right Ritchie, om het nog eens samen te vatten: (zei ik toen de limousine de bocht naar de startbaan van het vliegveld nam) Nergens geraken is dus iets wat je hoger aanslaat dan je gitaarspel? Het is heel belangrijk in je leven? RB: "Oh yeah, ik heb altijd al nergens willen zijn!" Vooravond van Allerheiligen (31 oktober 1975). Ritchie is in Los Angeles, vergezeld van de rest van Rainbow, te weten Cozy Powell, Ronnie James Dio en Jimmy Bain. De band is nog zoekende naar een toetsenman. Ritchie denkt erover om zijn gitaar te ruilen voor een bezemsteel (Tovenaar Blackmore, you see?) maar momenteel kan hij zijn gitaar nog wel beter gebruiken. Ritchie is nog altijd de enige die zich met dynamische spanning bezig houdt. RB: (met een bedroefde toon) "Ze schrikken er een beetje voor terug. Jimmy Bain is bang voor de lift, maar we zullen geen concerten in liften geven dus dat valt weer mee voor hem. We zoeken momenteel een toetsenman in Engeland, (gaat hij verder over de audities) we willen iemand die rock kan spelen en bovendien klassieke inspiratie heeft, mellotrons en dergelijke. Hij moet ook zeer atletisch zijn. Als hij tegelijkertijd handstanden en dat soort dingen kan doen zou te gek zijn. Op die manier krijgt hij trouwens verschillende beelden van het publiek." Over zijn eigen cello-spel zegt hij dat het een beetje in de slop zit. Hij heeft een paar dagen niet meer geoefend, het is toch maar een hobby. Bij de opmerking dat hij zijn gitaarspel ook maar als een hobby zag ziet hij de cello in een ander licht. RB: "Wel, ik kom er snel nergens mee." - Even een laatste vraagje over Scotch...... RB: "Op het ogenblik is alles okee. Ik heb mijn lever laten weg halen, hij zat in de weg. Maar hij is niet helemaal verloren gegaan want ik heb hem in stukjes gesneden en tussen twee sneetjes roggebrood ingelegen en als ontbijt opgegeten."
HOW ABOUT BLACK MAGIC - Ben je geinteresseerd in vampieren? RB: "Nee, ik ben niet het Dracula-type. Filmvampieren worden saai en vervelend. Ik ben geinteresseerd in vreemde dingen, vooral in geesten. Buitenaards leven echter, zegt me niets. Ook het offeren van kleine kinderen of het afrukken van kippenkoppen trekt mij totaal niet, geen satanisme. Ik hou wel ervan op geesten jagen. Uit ervaring kan ik zeggen dat die inderdaad bestaan." 
- Werk je graag in zulke atmosferen?RB: "Ja, daarom gaan we vaak in kastelen repeteren, ik hou niet zo van een moderne omgeving." - Is er een verband met Deep Purple en jouw belangstelling voor het bovennatuurlijke? RB: "De eerste bassist van Purple, Nicky Simper, hield nogal wat seances. Ik kon daar helemaal niet mee om gaan, totdat ik in de gaten kreeg wat er gebeurde. Door m'n nieuwsgierigheid werd ik aangetrokken. Ik geloof meer in een godsdienst want ik zie wat er gebeurt bij al die duivelse toestanden." - Wat zijn de ideale omstandigheden om een seance te houden? RB: "Je mag niet moe zijn en er mogen zeker geen zwakke persoonlijkheden bij zijn, anders krijg je bezetenheid. Je hebt zeer sterke ontvankelijke personen nodig." - Wat gebeurt er als er eentje niet in gelooft? RB: "Een vriend van mij geloofde er niet in. Hij zei: Ik ben niet bang voor je geesten, ik ben sterker'. Het volgende ogenblik werd hij van zijn stoel afgeslingerd en het schuim kwam uit zijn mond. Hij was bewusteloos. De volgende dag werd hij naar een priester gebracht en die zei dat hij het nooit meer mocht doen en dat het bezetenheid was. Als je niet oppast word je er gek van. Veel mensen gaan veel te snel te ver. De ziekenhuizen voor geestelijk gestoorden zitten vol met mensen die eigenlijk bezeten zijn door kwade geesten." - Ontmoet je ontvankelijke mensen op tournees? RB: "In deze business kan ik heel wat mensen ontmoeten die eigenaardige ervaringen hebben gehad. Normaal is het een chick in een hotelkamer die zegt : 'Wat voor eigenaardige ervaringen heb jij gehad?' Ik moet wel 100 heksen per maand tegenkomen. De echten komen graag met hun verhalen aandragen, je kan ze er zo uitpikken. Ze zijn heel anders dan de chicks die zich backstage begeven met hun tieten vooruitstekend en zeggen: 'ik ben een heks'." SONG TEKST
DO YOU CLOSE YOUR EYES |
|
Myst'ry to me is something I can't see but I see you very well You're slinky, cool and nobody's fool but there's something inside I can tell. I know a poor man, a rich man I know I can talk to a king But nobody here is gonna tell me I can't find out one thing. I see a glow around you Open your arms 'cause I'm walkin' 'till you come straight on through Maybe I'm wrong, no no no It won't take long to see. Do you close your eyes? Do you close your eyes? Do you close your eyes? When you're making love Making sweet love to me. |
The logical trend is that I'll know in the end the things that make you smile So right from the start I'll take the aim at your heart and know that all the while. I know a rich man, a poor man I know I can talk to a king So nobody here is gonna make to believe I can't find out one thing. I see a glow around you Open your arms 'cause I'm comin' Runnin', straight on through I could be wrong but I know it won't take long to see. Do you close your eyes? Do you close your eyes? Do you close your eyes? When you're making love. Do you close your eyes? Do you close your eyes? (I got to know) Do you close your eyes? When you're making love. |
|
BOOTLEG-CORNER "Catch the Rainbow" 
Deze bootleg is gestoken in een hoes (die veel weg heeft van een kleuterkleur tekening) waarop een smeltende regenboog zichtbaar is. De plaat werd opgenomen
op 27 september 1977 in Oslo, Noorwegen.De songs zijn: "Kill the king", "Mistreated", "Sixteenth Century green sleeves", "Catch the rainbow", "Long live rock'n'roll", "Man on the silver mountain", "Blues", "Starstruck", "For a dime (some improvisations)", "Still I'm sad", "Beethoven's ninth", "Keyboards solo", "Drums solo/1812th Overture". De kwaliteit van deze dubbel lp is redelijk tot goed, af en toe klinkt het vrij dof. Al is het geheel behoorlijk te volgen. Ritchie speelt vooral in het begin niet vlekkeloos, ondermeer in "Mistreated" gaat het een en ander mis. Ronnie James Dio is in topvorm, zingt fantastisch en neemt er eens een keer de tijd voor om de songs uitgebreid aan te kondigingen. Bob Daisley, David Stone en Cozy Powell spelen goed, doch zonder een echte opvallende rol. "Catch the Rainbow", "Blues/Starstruck" en "For a dime" (waarin de hele band spontaan aan het improviseren gaat) zijn de hoogtepunten van dit konsert. "Stonecold" 
Het gaat hier om een Japanese driedubbelaar, de hoes is dezelfde als de "Stonecold" singlehoes. De volgende songs zijn op deze plaat te horen: "Spotlight kid", "Miss mistreated", "I surrender", "Can't happen here", "Tearin' out my heart", "All night long", "Stonecold", "Power", "Blues", "Difficult to cure", Keyboards & Drums solo, "Long live rock'n'roll", "Hey Joe", "Maybe next time" en "Smoke on the water".De plaat, overigens van zeer goede kwaliteit, duurt erg kort voor een driedubbelaar, slechts een minuut of tachtig. De vermelde plaats en datum, Madison Square Gardens-New York 19/6/82, zijn onjuist. Het gaat hier aan de reakties en geluiden van het publiek te horen om een concert van de Japanse tour in oktober 1982. "Live at Budokan" Deze onlangs verschenen bootleg is er een van bijzonder goede kwaliteit. Deze dubbel lp is verpakt in een zwarte klaphoes, waarop een zes-kleurige regenboog staat. Op de binnenkant van de hoes heeft men een foto van Ritchie geplaatst, die met allerlei effecten is gemaakt. 
Kant 1 opent met de intro-tape, gevolgd door een stukje "Over the rainbow". Na vrij lang wachten zet Ritchie "Spotlight kid" in, waarin hij duidelijk hoorbaar iets anders staat te spelen dan gewoonlijk. Vervolgens krijgen we een zeer goede "Miss mistreated" te horen, waarna we "I surrender" voorgeschoteld krijgen. Na dit nummer laat Turner even horen dat hij niet alleen de Engelse, maar ook de Japanse taal aan kan. Er volgt dan een zeer snelle "Can't happen here", waarbij opvalt dat in het begin de gitaar van Ritchie ontbreekt.Kant 2 opent met het schitterende "Tearin' out my heart", gevolgd door het "Lazy"-intro en "All night long" waarin de Japanners laten horen dat zij weldegelijk kunnen zingen. Na dit nummer zet Rosenthal "Child in time" in, wat overgaat in "Stonecold". De Japanners blijken Ritchie in slaap te hebben gezongen want hij zet duidelijk te laat in waardoor het intro twee keer gespeeld moet worden. Ook tijdens "Stonecold" zijn de meezingende Japanners te horen. Kant 3 begint met "Blues", gevolgd door een lang "Woman from Tokyo" intro en een flitsende "Power". Hierna laat Ritchie ons zeer lang "Oosterse" geluiden horen, die overgaan in "Difficult to cure". Als laatste op deze kant horen we David's keyboardssolo. Kant 4 tenslotte begint met het laatste stukje van David's solo en het laatste stukje van "Difficult to cure". Hierna laat Bobby zijn kunsten horen in zijn drumsolo. Als laatste is er dan nog de meezinger "Long live rock'n'roll" en hiermee eindigt dan deze uitstekende bootleg, die op 21/10/82 in Tokyo werd opgenomen. "Rainbow a Paris 1981" Volgens de hoes zou het hier gaan om de concerten in Parijs (11/6/81) en Lille (12/6/81). Maar ook hier zitten de Japanners weer fout, want in werkelijkheid gaat het hier om het concert in Hammersmith Odeon op 26/7/81 (de voorlaatste gig van de UK tour dus). Terwijl kant 6 de toegiften laat horen van een Japans concert uit 1981. De set in Hammersmith is dezelfde als die van de "Can't happen here" bootleg, die daar een dag later werd opgenomen; "Spotlight kid", "Love's no friend", "I surrender", "Man on the silver mountain", "Catch the rainbow", "Can't happen here", Keyboards solo, "Lost in Hollywood", "Difficult to cure", Drums solo, "Long live rock'n'roll", "Maybe next time", "All night long", "Rule Brittania", "Since you been gone", "Fire". De laatste kant van deze driedubbelaar is dus van een concert uit augustus 1981 in Japan, de songs zijn "All night long", "Smoke on the water", "Maybe next time", "Since you been gone" en een Bluesjam. Deze jam begint met Ritchie, Don en Bobby waarna Roger's bas ineens goed op de voorgrond komt en iets later Joe ook mee gaat improviseren. Het is dan ook het hoogtepunt van deze bootleg waarvan de kwaliteit zeer goed is. De hoes is geel en toont twee keer de persfoto uit 1981, waarvan er een in de negatiefvorm is afgedrukt. Op de achterkant staat een live-foto uit het Japanse tourprogramma. U.K TOUR DATES 1983 (onder voorbehoud) 
5/9 NOTTINGHAM ROYAL CENTRE Uitslag van de E N Q U E T E Aan de inzendingen, dat overigens niet een al te groot aantal betrof, zullen we "Over the Rainbow" gaan aanpassen in de toekomst. De aandacht voor Gillan en Whitesnake zal minimaal gaan worden, 70% van de inzendingen gaf te kennen nog minder van deze groepen te willen lezen in het fanzine. 
De aandacht voor ex-Rainbowleden valt beter in de smaak, 55% bleek hiervoor nog interesse te tonen. Vooral Dio en in iets mindere mate Powell en Bonnet werden genoemd.Plaatpraat zal voortaan (met toepassing op het bovenstaande) een lengte van ½ tot 1 pagina per lp gaan krijgen, dit is zo ongeveer het gemiddelde van de inzendingen. Van de inzenders wil 92% de prijsvraag zien blijven! Raar maar waar! De oplossingen die werden ingestuurd op de prijsvragen uit "OTR" 15 en 16 waren zeer gering n.l resp. 7% en 15% van het ledenaantal stuurde slechts een oplossing in. Daarom zal de prijsvraag van nu af aan veranderen in 'puzzel', met de antwoorden elders in het fanzine vermeld. Voor eigen bijdrage van leden was het grootste deel van de inzenders wel te vinden, mits het interessant, zinvol en niet te veel zou zijn. Artikelen waar om gevraagd werd m.b.t de Rainbowshop waren vooral posters en singles. Posters zullen we gaan proberen (levert vooral nog problemen op met de verzending). Singles zijn nu al via de Rainbowshop te bestellen. Op de vraag wat wel veranderd zou moeten worden, werden haast geen grote ingrepen genoemd. Het meest gevraagde was geen tekst achterop de poster te plaatsen. Dit zou echter betekenen dat er twee lege witte pagina's in het fanzine zouden komen, dat is dus niet de bedoeling. We zullen voortaan minder interessante rubrieken (bijvoorbeeld de puzzel) op de achterkant van de poster zetten. (Suggesties?) Zowat alles wat mogelijk is werd wel een keer genoemd op de vraag wat er niet veranderd zou moeten worden. De meest voorkomende rubrieken waren Rainbow Sparks en de poster. Kort samengevat: Er zal nog minder aandacht gaan worden besteed aan Gillan (Black Sabbath) en Whitesnake. Ze zullen waarschijnlijk enkel nog in "Hot Shots" voorkomen. Ex-Rainbowleden zullen als ze in het nieuws komen iets meer worden belicht. Plaatpraat zal iets langer worden en de prijsvraag wordt vervangen door een puzzel. Al zullen we misschien in de toekomst nog eens een prijsvraag plaatsen. Verder blijft het blad er zo ongeveer uitzien als voorheen het geval was. Tenslotte willen we iedereen die de enquête invulde en opstuurde bedanken voor de medewerking. VIDEO Dit is een aanvulling op het destijds in "Over the Rainbow" no 15 verschenen overzicht. 
OVERZICHT VAN (EX) RAINBOWLEDEN OP VIDEO Van Roger is natuurlijk het promotie tekenfilmpje van "Love is all" waarop Ronnie James Dio zingt overbekend. Verder is er van Roger een video van een interview wat hij deed ter gelegenheid van 10 jaar Toppop. 
Dit interview werd gedaan in oktober 1980 in de Sweet Silence Studio, Copenhagen tijdens de opnamen van "Difficult to cure". En dan is er nog de officiële release van "Butterfly Ball". Deze werd opgenomen tijdens de live uitvoering in de Royal Albert Hall op 16 oktober 1975, later werden er film beelden aan toegevoegd. Naast Roger zelf zijn ondermeer ook nog Dee & Lin, Jon Lord, Glenn Hughes en David Coverdale te zien.- met MSG: "Armed and ready" en "Cry for the nations" (beide promo filmpjes), "Armed and ready" op Pinkpop 1981 en een optreden in Hamburg 1981 voor Rockpalast waarvan 45 minuten werd uitgezonden. - met Whitesnake: "Here I go again" (1 als promo, 2 in Top of the Pops, 3 in Na Sowas), een interview samen met David Coverdale in het BBC programma The Tube en een geheel optreden op het SWF festival in Ludwigshafen op 19 maart '83. Tijdens dit concert deed Cozy -zoals hij in een interview vertelde dat ook werd uitgezonden- voor de laatste maal zijn befaamde "633 Squadron/1812th Overture" drumsolo. - met Black Sabbath: Don Kirshners Rock Concert in 1980 met "Heaven and Hell", "Neon knights" en "Die Young". Van deze laatste twee songs zijn er ook nog promo filmpjes. Verder is er ook nog van een concert in Toronto, Canada 1982 een minuut of 7 uitgezonden op de Canadese TV. - met DIO: promo filmpjes van "Rainbow in the dark" (opgenomen in de Londonse wijk Soho) en "Holy Diver" (waarbij Ronnie eruit ziet als leefde hij in de middeleeuwen). 
promofilmpjes van "Night Games" en "That's the way that it is" met ondermeer Cozy Powell. Een optreden in Top of the pops met weer Cozy achter de drums van het eerstgenoemde nummer. - met Gary Moore: optreden in de Old Grey Whistle Test met het nummer "Back on the streets", waarin ook Cozy Powell meedoet. Het Rockpop optreden in Dortmund 1982, waarvan 35 minuten werd uitgezonden. - met Ozzy Osbourne een heel concert op MTV van een optreden in California 1982. Don heeft hierin een niet al te opvallende rol, hij staat boven in een soort kasteel gekleed als een monnik. - met Uriah Heep het promo filmpje "That's the way it is; weinig bijzonders. - met Planet P promo filmpjes van "Static" en "Why me". Tenslotte is COZY POWELL ook nog te zien in het destijds met veel ophef in de pers aangekondigde nummer "Don't do that" van the Young & Moodyband, waarbij ook Lemmy (Motorhead) en de Nolan Sisters te aanschouwen zijn. Zoals gewoonlijk zijn aanvullingen altijd welkom!  HOT SHOTS RAINBOW "STREET OF DREAMS" 
Nog net op de valreep voor de copy richting de drukkerij zou gaan kregen we de 12 inch uitvoering van de nieuwe Rainbow single te pakken. De hoes slaat op
het nummer "Street of dreams" en toont een slapende man met enkele vage, mysterieuze figuren die rondom zijn bed staan. De achterkant van de hoes laat
hetzelfde beeld zien enkel zijn de figuren rondom het bed niet meer zo vaag.Onderaan de hoes is er nog een klein fotootje van Ritchie gehuld in een monnikenkostuum kompleet met sandalen. De sound van de plaat is vrij clean en het geheel is, zoals we langzamerhand wel gewend zijn, geproduceerd door Roger Glover. "Street of dreams", geschreven door Blackmore en Turner, is een commercieel en Foreigner-achtig nummer a la "Stonecold". De zang van Joe is zoals we gewend zijn van de laatste lp, de solo van Ritchie in het midden is er weer echt een uit het Blackmore-boekje, de keyboards zijn erg goed zonder echt op de voorgrond te treden en de ritme-sectie is stevig, dus goed. We nemen aan dat het Chuck Burgi is die achter de drumkit zit ondanks het feit dat er nog steeds niet officieel bevestigd is. Op de B-side staat het door Blackmore geschreven "Anybody there", een instrumental die thuis past in het rijtje "Weiss heim" en "Vielleicht das nachster Zeit". Oftewel klasse! De gitaar is op de voorgrond gemixt en wordt semi-klassiek begeleid, zo zijn er o.a. kerkorgel en pauken te horen. "Power" is afkomstig van het concert in San Antonio 1982 dat op video is uitgebracht. De live-versie wijkt niet echt veel af van de studio-versie. Op drums horen we Bobby Rondinelli nog, terwijl de achtergrond-zang door Dee Beale en Lin Robinson wordt gedaan.  © Rainbow Fanclan 1979-1984
|