1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
DTE 82
Originele verschijningsdatum: 15 januari 1984
Originele verschijningsdatum: 15 januari 1984
|
Vanuit Het Hoofdburo Hi Rainbow rockers Een nieuw jaar, een nieuw kaft. De (inmiddels) oude vertrouwde Rainbow vuist in het oranje heeft plaats moeten maken voor een nieuw ontwerp. Voortaan zal ieder fanzine een nieuw kaft laten zien. De achterkant laat enkel het adres zien. Op de vorige backcover was nogal eens kritiek. Suggesties voor een andere backcover blijven welkom. 
Ander min of meer positief nieuws is dat er in het NEDERLANDS wordt doorgegaan! Vanwege de financiele toestand zal zich wel het een en ander gaan wijzigen. De poster verdwijnt (te duur). De tekst zal binnenkort (misschien al in het volgende fanzine) verkleind afgedrukt worden. Dit betekent een minder dik fanzine wat scheelt in de portokosten terwijl de hoeveelheid tekst hetzelfde blijft. Ook zullen er m.i.v. "Over the Rainbow" no. 22 redaktioneel wijzigingen te bespeuren zijn.Een niet al te positieve zaak is dat slechts 40% van het aantal te verlengen lidmaatschappen dit ook daadwerkelijk deden. We sturen de mensen - bij wijze van uitzondering!! - die niet verlengden toch nog eenmaal een fanzine in de hoop dat zij dit alsnog zullen doen (Can't let you go...). Momenteel tellen we 110 leden. Dit is te weinig om op deze lijn door te blijven gaan. Er moeten gewoonweg meer leden bijkomen!!! De verlengingen worden ook veranderd. Je kunt enkel nog tot eind '84 verlengen, let dus op of achterin staat aangegeven of je moet verlengen en wat dan het bedrag is. Begin 1985 moet dan iedereen verlengen. In dit fanzine staan interviews die we zelf deden met Chuck Burgi, Ronnie James Dio en Jimmy Bain. Verder de poll-uitslagen en een verslag van het schitterende konsert dat DIO in Utrecht gaf. Het opgeplakte etiket als zou DIO "de voortzetting van de oude Rainbow" zijn, deden Ronnie en Co met eer weerklinken. DIO zal waarschijnlijk snel tot de absolute hardrocktop doorstoten. Ze bestaan uit individueel zeer sterke musici. Vivian Campbell mag dan wel geen Ritchie Blackmore zijn, maar is wel een meer dan doorsnee-gitarist en kan het nog ver gaan schoppen. DIO manifesteert zich dan ook niet voor niets duidelijk in onze poll. Wat Rainbow betreft blijft het benauwd stil. De band deed na de UK tour zeven Scandinavische optredens. In de States werden eerst elf gigs aan de Oostkust gedaan voordat men (slechts) tien shows aan de Westkust bracht. Gezien de positieve resultaten op de platenmarkt zijn de plannen mogelijk gewijzigd. Zowel Polydor als de promoters weten niets te melden over de komst van Rainbow naar het Continent. "Een doos aspirine moet ik erbij hebben. 't is te hard. Dit is lawaai, zonder meer" aldus de reaktie op "Lost in Hollywood" van de trots van alle opoes in Nederland, André Hazes in Muziekkrant Oor tijdens een luistertest. Uit het oogpunt van puur medeleven heb ik me genoodzaakt gevoeld onze grote vriend Hazes het benodigde toe te sturen; voor het geval hem Rainbow nogmaals ten ore zal komen. Mochten er meer mensen aspirine over hebben, stuur ze dan naar Andre Hazes, Melvin Productions, Willemsparkweg 121, 1071 GW te Amsterdam. He'll love it!!! Keep the Rainbow rockin HOT SHOTS 
DON'T TALK TO STRANGERS TALK TO RONNIE & JIMMY Part 1: Jimmy Zondag 4 december j.l. was het dan eindelijk weer eens zover. Na ruim zes jaar kwam ex-Rainbow zanger Ronnie James Dio weer eens een van onze vaderlandse podia onveilig maken. Om dit feest helemaal compleet te maken bracht hij ook nog eens ex-Rainbow bassist Jimmy Bain met zich mee. Natuurlijk hebben wij deze kans benut om beiden eens iets te laten vertellen. Wet beiden te vertellen hadden kun je hieronder lezen. Allereerst laten wij Jimmy Bain aan het woord. Vertel ons eerst maar eens iets van wat je allemaal hebt gedaan in de periode tussen Rainbow en DIO. In die periode heb ik wel veel gedaan, maar ik ben in die periode maar weinig in beeld geweest. Ik heb samen met Brian Robertson in Wild Horses gespeeld, ik heb een tournee met Phil Lynott gedaan en ik heb op een elpee van Kate Bush meegespeeld. Verder heb ik in die periode ook nog veel songs geschreven en onlangs heb ik samen met Bobby Rondinelli bij de Scorpions meegespeeld tijdens de opnamen van hun nieuwe elpee. Of we daar ook werkelijk op komen te staan weet ik niet, want ze hebben de elpee om voor mij onbekende redenen helemaal opnieuw opgenomen met hun "oude" bezetting? Bij Phil Lynott heb je keyboards bespeeld, net zoals op Holy Diver. Wat was vroeger je grootste ambitie op muzikaal gebied? Basgitaar spelen of keyboards bespelen. De basgitaar was zonder twijfel mijn grootste ambitie op muzikaal gebied. In een basgitaar zit namelijk veel meer power dan dat er in keyboards zit. Als ik hoofdzakelijk keyboards had gespeeld, had ik ook nooit in Rainbow gekomen. Ritchie had mij al een paar keer bezig gezien en aangezien hij een nieuwe bassist zocht voor zijn band vroeg hij mij om in de studio te komen. Ritchie speelde daar iets op zijn gitaar en ik moest hem naspelen. (Jimmy laat ons ondertussen luid schetterend horen wat Ritchie speelde). Vervolgens speelde Ritchie een iets sneller stuk en weer speelde ik het na. Dat was alles en toen was ik de nieuwe Rainbow bassist. Het spelen op keyboards heb ik overigens zelf geleerd. Ik heb van niemand ooit les daarin gehad. 
Op de hoes van Holy Diver staat dat Ronnie en jij samen de keyboards hebben verzorgd. Wie verzorgde het grootste gedeelte?Dat was ik. Ronnie heeft maar enkele dingen gespeeld. Ik heb gehoord dat jullie op het podium wel iemand hebben die keyboards speelt. Klopt dat? Dat klopt inderdaad. Claude Schnell is de man die op het podium de keyboards bedient. Zoals je waarschijnlijk wel weet is Ronnie er een voorstander van om keyboards te gebruiken tijdens een optreden. De rol die deze jongen speelt is overigens maar heel erg klein. Is Claude Schnell ook degene die keyboards gaat spelen op de nieuwe elpee? Nee, dat ga ik weer doen, tesamen met Ronnie. Nu we het toch over die nieuwe elpee hebben, vertel eens wanneer die wordt opgenomen en wat er al van bekend is? Voorlopig hebben we nog helemaal niets voor de nieuwe elpee, op Evil Eyes na. Evil Eyes komt trouwens in een andere versie op de elpee dan dat die op de B-kant van de single Holy Diver staat. Evil Eyes is een erg goed nummer, maar het is toch niet zo goed als de andere nummers. Dat komt doordat we dit nummer in twee dagen hebben opgenomen en afgewerkt. De platenmaatschappij wilde een nieuw nummer voor de achterkant van de single, en toen we in Los Angeles twee dagen vrij hadden hebben we Evil Eyes even snel in elkaar gezet. (Rainbow heeft dat ook zo gedaan met Jealous lover - red.) We gaan nu in februari de studio in en de elpee moet dan begin juni in de winkels liggen. Wat gaan jullie tussen nu en februari doen? We hebben nu nog twee Europese optredens, vandaag hier in Utrecht en overmorgen in Parijs. Daarna komen we terug naar Amsterdam en op 10 december spelen we dan alweer in The States. Daar doen we enkele optredens en een paar "gewone" concerten om vervolgens Japan en Australië in ons bezit te nemen. Hoe verloopt de tournee tot nu toe eigenlijk? Geweldig, het is haast niet te geloven, zo goed gaat het. Eerst hebben we twaalf optredens in Amerika gedaan als voorprogramma van Aerosmith en daarna hebben we in Engeland getourd. De manier waarop we daar werden ontvangen overtrof onze stoutste dromen. Het was echt niet te geloven. Maar twee concerten waren niet uitverkocht, voor de rest was er geen kaartje meer te krijgen. Daarna gingen we naar Lund in Zweden. Ronnie verwachtte dat het publiek daar toch niet zo geweldig zou zijn als in Engeland, maar dat bleek een grote vergissing. Het publiek was daar zelfs nog fanatieker dan in Engeland. Daarna hebben we Duitsland en België aangedaan, maar in België was het publiek niet zo enthousiast als bij alle andere concerten. Een reden kan ik je daar niet voor geven, want volgens mij hebben we gisteren toch net zo goed gespeeld als dat we overal hebben gedaan. Hoe is het om met Ronnie's vrouw als manager te werken? 
Dat is niet zo moeilijk: Zij leidt DIO maar als er iets dreigt te gebeuren waar Ronnie het niet mee eens is, beslist Ronnie wat er gaat gebeuren. Zij leidt DIO maar ergens toch weer niet. Het is erg moeilijk om uit te leggen, maar ik hoop dat je het begrijpt. Ikzelf volg automatisch altijd Ronnie. Ik heb zoveel vertrouwen in hem dat ik hem blindelings volg.Hoe is Ronnie erbij gekomen om Holy Diver zelf te produceren? Ronnie heeft met zoveel met erg goede producers gewerkt, dat hij dacht het nu zelf ook wel goed te kunnen doen. Het resultaat ken je: Ronnie heeft hiermee bewezen dat hij niet alleen een fantastische zanger is, maar dat hij ook een goede producer is. Heb je zelf ook plannen voor een solo-elpee? Nee, daar heb ik het momenteel veel te weinig tijd voor. Ik ben immers veel te druk bezig met DIO om nog tijd te hebben voor een solo-elpee. Op Donington hebben jullie ongeveer vijftig minuten gespeeld. Waarom hebben jullie ongeveer de helft van de tijd met covers gevuld? We wilden zelf niet de hele elpee brengen, en omdat het publiek nog steeds graag nummers zoals Stargazer, Man on the silver mountain en Heaven and hell hoort. Dus waarom zouden we het niet doen? Ik vind dat we het zelfs nog beter doen dan Black Sabbath. Op Donington hebben jullie voor een publiek van ongeveer vijftig duizend man gespeeld. Was je erg nerveus voor dat optreden? Nee, integendeel. Niemand van de band was nerveus voor dat concert. Ik denk dat dat komt doordat we te professioneel zijn ingesteld om nog nerveus te zijn voor een optreden. Op Donington hebben jullie ook weer Stargazer gespeeld. Wat vind je ervan dat Rainbow dit nummer ook weer ten gehore brengt? Ik denk dat Rainbow weer op de goede weg terug is als ze inderdaad Stargazer weer zijn gaan spelen. Wat vind je eigenlijk überhaupt van Rainbow? Ik vind hun zanger erg goed. Van hun nieuwe drummer weet ik helemaal niets af, maar ik weet wel dat Bobby Rondinelli een geweldige drummer is. Een feit is wel dat Ritchie altijd weer erg goede muzikanten om zich heen heeft weten te verzamelen. Ik snap daarom ook niet waarom er zoveel mensen worden uitgegooid. Ikzelf moest op een gegeven moment bij Bruce (Payne) komen en die zei me toen dat ik de zak had gekregen. Mijn vervanger Bob Daisley stond al klaar. Ik was er zelf bij dat men Bob duidelijk maakte dat er een scheidingslijn op het podium was tussen Ritchie's kant en de andere kant van het podium. Iedereen die deze lijn zou passeren kon onmiddelijk vertrekken. Bobby Rondinelli voelde al aankomen dat hij de zak zou krijgen en heeft toen de band verlaten vlak voordat men hem er uit zou hebben gegooid. We weten allebei niet de reden waarom we konden gaan, maar ik denk dat dat iets is waar wel meer ex-Rainbow leden mee zitten. Joe Lynn Turner heb ik ontmoet vlak voor zijn eerste optreden met Rainbow in de Rainbow in Londen. Joe was erg nerveus, en ik zat maar te vertellen dat hij helemaal niet nerveus hoefde te zijn, want dat was toch niet nodig. En zo is het eigenlijk een grote familie, die steeds groter wordt. Eerst bestond die alleen maar uit Rainbow, Gillan en Whitesnake, maar nu kun je daar ook Gary Moore en Ozzy Osbourne al bij optellen. Zelf ik heb Ritchie alles maar vergeven want wat heb je eraan als je altijd kwaad op elkaar blijft. We hebben tenslotte ook veel leuke dingen meegemaakt. Wat vind je van Blackmore's keus om Roger Glover in de band te halen? Ik vind dat een erg goede keus. Roger is niet alleen een goede bassist, maar ook nog eens een buitengewone producer. Hij is in de band van veel meer nut dan ik was. Kun je ons ter afsluiting een 'nice story' vertellen die je met Rainbow hebt meegemaakt? Dat was vlak voor de opnamen van Rainbow Rising. We zaten ergens buiten Munchen in de studio, het was vreselijk koud en we kwamen nauwelijks buiten de studio of het hotel. Toen we toch een keer buiten waren bleken er ineens twee "Rainbows" aan de hemel te staan. De eerste gedachte was toen natuurlijk "This is gonna be a damn good album" en dat is het, dan ook inderdaad geworden. Jimmy Bain blijkt dus toch niet zo negatief over Rainbow en Ritchie te denken als we verwacht hadden. Laten we eens kijken of dat met Ronnie James Dio ook het geval is. DON'T TALK TO STRANGERS TALK TO RONNIE & JIMMY Part 2: Ronnie Ik heb vernomen dat de tour tot nu toe heel erg goed verloopt. Hoe denk je dat dat komt? Het gaat inderdaad heel erg goed. Dat komt doordat we eigenlijk al direct bekend waren toen we DIO begonnen. Vinnie en ik waren al bekend van Black Sabbath en Jimmy en ik van Rainbow, dus onze namen waren eigenlijk al gevestigd. Verder komt het, denk ik, doordat DIO nu is wat Rainbow nu zou moeten zijn. Toen Ritchie en ik Rainbow begonnen, wilden we een band formeren die geen popmuziek zou gaan spelen. Ik vind Rainbow zoals ze nu spelen wel een soort popgroep. Ze zijn in ieder geval toch veel commerciëler dan toen wij de band begonnen. Daarom heb ik nu geprobeerd een band te formeren die zou worden wat Rainbow zou moeten zijn. Ritchie richt zich nu nog maar op een punt, Amerika. Hij wil hoe dan ook in Amerika doorbreken, en ik geloof ook wel dat het hem met dit soort muziek erg goed zal lukken. Betekent dit dat je Rainbow niet meer goed vindt? Oh nee, ik vind ze zeker niet slecht, ik denk alleen nooit aan Rainbow. Het is niet de soort muziek waar ik naar luister. Ik luister naar veel hardere muziek dan dat zij nu maken. Ik vind Rainbow nu geen echte hardrock band meer, maar daarom vindt ik ze niet slecht. Wat ze ook doen, ze hebben er altijd succes mee en dat is goed voor ze. Het kan mij echter helemaal niets schelen of ze wel of geen succes hebben. Vertel ons eens wat jullie precies gaan doen na deze Europe tour, waarom komen jullie naar Amsterdam terug? 
Eerst spelen we dinsdag nog in Parijs en daarna komen we inderdaad terug naar Amsterdam. We doen dat omdat we daar het geluid gaan mixen voor de film die we vanavond gaan opnemen. Het wordt vanavond namelijk door zes camera's gefilmd, waarschijnlijk voor uitzending op MTV. Dit is overigens het enige optreden dat er gefilmd zal worden. Daarna gaan we naar the States, alwaar we een paar optredens doen. Dan doen we wat optredens in Japan en Australië, vervolgens gaan we de nieuwe elpee opnemen en komen we terug naar Europa. We spelen hier dan op een paar festivals en we doen zelf nog wat concerten. Ik vind namelijk dat je op zoveel mogelijk plaatsen moet spelen, omdat de fans je zo dichtbij mogelijk willen zien. Veel fans zijn niet bereid om grote afstanden af te gaan leggen om een band te zien spelen. Dat is ook de reden dat we zo'n uitgebreide Engelse tour hebben gedaan. Je kunt wel twee keer in Wembley spelen en zeggen dat je heel Engeland hebt gehad, maar dat kan natuurlijk nooit op die manier. Fans uit bijvoorbeeld Newcastle zul je daarmee nooit bereiken, en dat is toch iets wat je als band moet zien te voorkomen. Je moet ervoor zorgen dat bijna iedereen die jouw wil zien spelen dat ook werkelijk kan. Daardoor spelen wij ook vaak in kleine zalen. Verder is het publiek in kleine zalen ook meestal beter, omdat je als band veel meer contact hebt met het publiek.Je kunt in een kleine zaal ook het publiek achterin de zaal erbij betrekken. In een grote zaal kun je nooit het achterste publiek bereiken. Dit is nu iets dat Ritchie totaal niet kan schelen. Ritchie geeft echt helemaal niets om het publiek. Geloof me maar, want ik kan het weten. Ik heb hem namelijk meegemaakt op een manier die de fans bijna nooit te zien krijgen, en als ze hem dan toch eens op die manier zien, dan wordt er weer gezegd "He's in a bad mood". Alles wat t.o.v. het publiek niet door de beugel kan wordt weer goed gepraat door Ritchie's humeurigheid. Dit is iets wat door veel fans niet geaccepteerd wordt, en hiermee verliest hij ook veel fans. Het enige waar Ritchie om geeft is zichzelf. Hij speelt alleen maar voor zichzelf. Hij lijkt nu wel voor de band te spelen maar dat is ook maar gezichtsbedrog. Hij gooit niet voor niets steeds zijn hele band door elkaar. De band heet nu Rainbow, maar zou feitelijk nog steeds Ritchie Blackmore's Rainbow moeten heten. Dat zou hier veel meer op zijn plaats zijn. Wat vind je ervan dat Ritchie steeds onbekende mensen in zijn groep haalt? Dat vindt ik een zeer goede zaak. Ik had bijvoorbeeld nog nooit gehoord van Rondinelli, Burgi, Rosenthal of Turner. Ik vind het een zeer goede zaak dat hij onbekend talent ook een kans geeft. Wat vind je eigenlijk van Rainbow's huidige zanger Joe Lynn Turner? Joe is een erg goede zanger, maar ik vind het zeer zwak van hem dat hij Lou Gramm van Foreigner probeert te imiteren. Er is namelijk maar één Lou Gramm, net zoals er maar één Coverdale is, en maar een Bonnet. Het zou me eigenlijk niets verbazen als Joe de volgende zou zijn die Rainbow verlaat. (Zou Ronnie soms ons vorige blad ook hebben gelezen?). Ik ken Ritchie lang genoeg om te weten hoe hij de andere bandleden respecteert. Als hij Joe er uit heeft gezet zullen jullie weer bij jezelf denken: die Ronnie had toen toch wel weer gelijk. Geloof me maar echt, want ik weet precies hoe Ritchie zijn andere bandleden behandelt en respecteert. Hij doet dat op dezelfde manier als dat hij het publiek respecteert. En als je het publiek niet respecteert kun je volgens mij jezelf ook niet respecteren. Volgens mij respecteert Ritchie zichzelf ook niet. En geloof me maar, weer zul je eens bemerken dat ik weer gelijk heb. Nu even wat anders. Je zou ooit een solo-elpee gaan maken met rustige nummers, Komt die er ooit nog? Mijn solo-elpee is uiteindelijk Holy Diver geworden. Het is wel niet een rustige elpee geworden, maar ik beschouw het wel min of meer als een solo-elpee. De plannen voor een rustige solo-elpee heb ik overigens nog steeds. Wie zouden er dan eventueel op mee moeten gaan doen? Ik heb wel een paar namen in mijn hoofd, en dat zijn Cozy Powell, Roger Glover, Geezer Butler (!!!) en Kerry Livgren van Kansas. Wanneer ga je die solo-elpee eventueel opnemen? Voorlopig heb ik daar nog lang geen tijd voor. Ik ben momenteel veel te druk met DIO. Ik heb jouw in een interview eens horen zeggen dat je geen "Iron man" of "War pig" wilde zijn. Waarom ben je dan toch naar Sabbath gegaan? Omdat ik toen een kans kreeg om opnieuw in een grote band te zingen. Ik vind dat ik het daar nog niet eens zo slecht heb gedaan, want Heaven and Hell is toch een geweldige elpee geworden. Ik heb je ook eens horen zeggen dat je met DIO de kant van Rainbow Rising op wilde gaan. Ik vind dat Holy Diver meer op Black Sabbath lijkt dan op Rainbow Rising. Dat hangt er vanaf wie er naar luistert. Ik heb veel mensen gehoord die zeiden dat Holy Diver erg veel op Rainbow lijkt, maar ik heb er net zoveel gehoord die zeiden dat die op Black Sabbath lijkt. Ik vind zelf dat Holy Diver op mij lijkt, want ik heb tenslotte mijn stempel op Rainbow en Black Sabbath gedrukt. Net als we hierop verder willen ingaan komen er een paar mensen, waaronder de roadmanager die ons vertelt dat het interview is afgelopen. Ronnie blijkt dus bepaald geen vriend meer van Ritchie te zijn, al laat hij in interviews nog wel eens wat anders merken. DIO (BACK) IN HOLLAND
Nadat Waysted het overigens weinig indrukwekkende voorprogramma had verzorgd was het de beurt aan DIO om te proberen ook het Nederlandse publiek voor zich te winnen. Als tijdens het intro het doek open gaat lijkt dat al te zijn gebeurt. Het eerste wat we zien is een zeer indrukwekkende opbouw van het podium. We zien een groot aantal rotsblokken die om een grot zijn heen gebouwd. Tijdens het intro komt Ronnie James Dio uit de door rook omgeven grot gewandeld, waarbij direct opvalt dat zijn dwerg-kleren hier zeer toepasselijk zijn.De band gaat furieus van start met "Stand up and shout" gevolgd door bijna niet van de LP afwijkende versies van "Straight through the heart" en "Shame on the night". "Children of the sea" is de eerste cover van de avond, die weer wordt gevolgd door "Holy Diver". Tijdens dit nummer komt er een backdrop te voorschijn met daarop het duivelskoppie van de LP. Na "Holy Diver" krijgen we van Vinnie Appice haast dezelfde drumsolo te horen als dat er op Black Sabbath's live LP "Live Evil" staat. Deze drumsolo gaat over in "Stargazer". Tijdens dit nummer blijkt toch wel Ronnie's grote klasse. Onwillekeurig denken we toch even terug aan Engeland, waar Rainbow dit nummer ook speelde. In dit nummer laat Ronnie toch wel even horen dat hij veel meer in zijn mars heeft dan Joe Lynn Turner. Muzikaal is dit nummer bij Rainbow toch beter, maar op vocaal gebied geeft Ronnie hier even een lesje weg. Vervolgens krijgen we de tweede Sabbath song van de avond te weten "Heaven and Hell". We krijgen weer hetzelfde spelletje te horen als Ronnie al bij Black Sabbath deed, maar ook hierin blijkt hij een meester om het publiek mee te krijgen. De gitaarsolo van Vivian Campbell in dit nummer is echter buiten gewoon zwak. "Rainbow in the dark" is de volgende song die ten gehore wordt gebracht. De keyboards worden in dit nummer heel duidelijk op de achtergrond gehouden. Als laatste wordt de "Man on the silver mountain" nog even van stal gehaald. De gebruikelijke improvisatie is dit keer wel erg lang uitgesponnen, maar gaat desondanks niet vervelen. Ook krijgen we midden in dit nummer ook nog "Starstruck" te horen. Na dit erg lange nummer is de set afgelopen. De eerste toegift is "Evil eyes"; gevolgd door het schitterende nummer "Don't talk to strangers". Na het publiek bedankt te hebben houdt de band het definitief voor gezien. Het feest is afgelopen. See you next year, Ronnie! HOT SHOTS HAMMERHEAD Aangezien we naast Rainbow geen aandacht meer besteden aan uit Deep Purple ontstane groepen en niet al te vaak oude artikels willen plaatsen, willen we deze keer eens een Nederlandse groep in de "Spotlight" zetten, en wel de formatie HAMMERHEAD. Hammerhead is een viermansformatie, bestaande uit twee Nederlanders en twee Engelsen, te weten: Wilco van Beek (gitaar), Bert van de Watering (drums en zang), Ian Parry (zang) en Ian Bishop (bas). De muziek valt te omschrijven als Engelse Heavy Metal, maar wel met een sterke Amerikaanse commerciele melodieuze inslag, vergelijkbaar met Rainbow en Vandenberg. In het verleden heeft de groep vele personeelswijzigingen ondergaan. Verschillende muzikanten kwamen na Hammerhead in bekende acts terecht, zoals Picture en Highway Chile. Momenteel bestaat de band uit vier getalenteerde muzikanten. Zanger Ian Parry, geboren in Liverpool en afkomstig uit een zeer muzikale familie komt uit de groep Mono Pacific, waarin achter het drumstel Ringo Starr's zoon Zac zat. Via een advertentie in Melody Maker kwam hij bij de band terecht. Basgitarist en tweede Engelsman is Ian Bishop, geboren in Bournemouth en vanaf zijn vroege schooljaren al een bas hanterend. Hij kwam in het begin van de jaren zeventig naar Nederland. Hij heeft in vele bands gezeten waaronder Stud (met Herman Brood) en The Wild. In deze laatste band zat ook drummer Bert van de Watering. Samen kwamen ze bij Hammerhead terecht. Bert verzorgd tevens de achtergrondzang. Gitarist Wilco van Beek bespeelt een zelfgebouwde gitaar en zijn invloeden tesamen met zijn instrument maken van hem een meer dan doorsneegitarist. 
De band heeft enige tijd terug een demo opgenomen met vier songs. Deze demo klinkt zeer goed. De vergelijkingen met Vandenberg (qua geluid) en Rainbow (qua opbouw van de songs) roepen zich meteen op. De titels van de songs zijn: Wait for me, Down and out, Stormborn child (ballad) en No time to loose (waarvan drummer Bert van de Watering het eerste gedeelte zingt).Live zorgt Hammerhead ook voor het nodige geweld, hun repertoire bestaat uit geheel eigen nummers waaronder alle vier de songs van hun demo. Live ziet het er allemaal zeer professioneel uit, waarbij gitarist Wilco van Beek, mede door zijn uiterlijk, sterke herinneringen aan Ritchie Blackmore oproept. De ritme-sectie verzorgd een stevige fundering, en zanger Ian Parry (Hey Ritchie, remember this name. He'll make even you shiver) laat met zijn Paul Rodgers- achtige stem dit alles tot een groot geheel klinken. Het zal niet lang meer duren voordat deze groep door een platenmaatschappij zal worden gecontracteerd. (Polydor, je laat weer een fantastische kans liggen! What a shame!). Tenslotte vroeg ik Ian Bishop wat er waar was van alle verhalen die er de ronde doen over hem versus Roger Glover. Voor degenen die niet op de hoogte zijn; The Wild heeft zich vroeger gepromoot met de ex-bassist van Deep Purple. Men zou die (Ian Bishop) in de gelederen hebben. Ian zou Roger hebben vervangen tijdens enkele concerten omdat Roger niet zou kunnen spelen vanwege drank- en drugsproblemen. Noem Roger de naam Ian Bishop en je zult een zeer agressieve Roger tegenover je vinden. Ian vertelt nu het ware verhaal. Ik ontmoette Ritchie Blackmore in 1970, vlak na de release van hun "In rock" elpee in een pub in Bournemouth. We raakten aan de praat en ik vertelde hem dat ik bas speelde. Ritchie vertelde toen dat hij gitaar speelde in Deep Purple. Ik kon de groep totaal niet op dat moment. Ritchie stelde me voor mee te gaan naar de soundcheck. Na deze gebeurtenis jamde ik met de band mee. Later op die avond was ik te gast bij de band toen die een concert gaven. Ik reisde daarna nog enkele optredens met de band mee. Ritchie had toen al plannen om Deep Purple te verlaten, checkte mij als bassist, maar vond me niet goed genoeg. Van Roger kreeg ik toen het advies om met een plectrum, omdat het veel harder klinkt, te gaan spelen. Het kostte me enkele jaren om het onder de knie te krijgen, maar uiteindelijk is het me gelukt. Nu combineer ik het spelen op m'n vingers met het spelen op een plectrum, wat soms verbluffende resultaten geeft. Roger was in die tijd inderdaad ziek, maar zeer zeker niet vanwege drugs! Niemand van Purple gebruikte drugs!!! Ritchie was rond die tijd erg nerveus en had toen al plannen om, wat later Rainbow is geworden, op te richten. Hij praatte enkel met Paice en Gillan, met de andere twee niet. Vlak daarna zou ik naar Zweden gaan, maar ben in Holland blijven steken waar ik nu nog ben. Ritchie ontmoette ik nogmaals in 1973. Dat was in het hotel na dat rampzalige optreden in de oude RAI in Amsterdam. Daarna heb ik hem nooit meer ontmoet. Hij is altijd aardig tegen me geweest. Van zijn humeurige karakter heb ik nooit iets bemerkt. Hammerhead tekende in 1984 een contract met EMI, ze namen hun eerste en enige elpee op met DAVID ROSENTHAL op keyboards in januari 1985 in Keulen. David produceerde ook het album. EMI lag het album echter op deplant vanwege vele problemen, vooral het overschrijden van het budget, het kwam pas recentelijk uit, 15 jaar later, in het jaar 2000 op Pseudonym Records. CHUCK BURGI RAINBOW'S LASTEST NEW MEMBER In het vorige blad hebben jullie al iets over Chuck Burgi kunnen lezen, maar door plaatsgebrek konden wij niet het hele interview plaatsen dat wij 11 september j.l. in Bristol met Chuck hebben gedaan. Zoals beloofd vind je hieronder het hele interview. 
Vertel ons eerst maar eens iets over jouw muzikaal verleden.CB: Een van de bands waarin ik heb gespeeld is Brand-X, maar dat wisten jullie al want dat heb ik in een van jullie bladen zien staan. Hoe wisten jullie dat eigenlijk? Dat heeft Joe Lynn Turner ons verteld. We hebben ook vernomen dat je in Balance hebt gespeeld. Hoe zit het daar eigenlijk mee? CB: Na mijn Hall & Oates periode heb ik inderdaad in Balance gespeeld. Ik heb verder nog op o.a. de elpee van Michael Bolton meegespeeld. Gitarist op die elpee is trouwens Bobby Kulick, met wie ik samen in Balance heb gespeeld. Samen met Mark Clarke, die ook ooit nog eens in Rainbow heeft gezeten, en een paar andere vrienden van Bobby hebben we op die elpee van Michael Bolton meegespeeld. In mijn Balance tijd waren Bobby en ik veel gevraagde studio-muzikanten. Zo hebben we o.a. op de eerste elpee van Aldo Nova meegedaan. Hall & Oates? CB: In 1980 en 1981 heb ik met Hall & Oates meegewerkt op hun elpees "Voices" en "Private eyes". In die tijd hebben we ook wat hitsingles gehad zoals "Kiss on my list", maar nadat ik daar weg ben gegaan hebben ze nog grotere successen behaald. Ik heb er overigens geen spijt van dat ik ze heb verlaten. Zij wilden nooit een band met individueel sterke muzikanten, terwijl ik juist graag in een band speel met voornamelijk wel individueel sterke muzikanten zoals hier bij Rainbow het geval is. Niet dat ik ooit zal vinden wat ik zoek, maar dit is toch een erg fijne situatie om in te werken. We kunnen het goed met elkaar vinden. We hebben veel lol en dat is iets dat er lange tijd niet is geweest binnen de band. Is het niet vreselijk moeilijk werken met Ritchie? Je moet hem namelijk constant in de gaten houden omdat hij de hele tijd tekens aan de rest van de band geeft. CB: Dat is soms heel erg moeilijk, want ik moet zowel mijn drumstel als Ritchie in de gaten houden en dat lukt niet altijd. Je hebt waarschijnlijk vanavond wel gezien dat ik Ritchie een keer kwijt was. Ik ben gewend dat Ritchie altijd links van mij staat, maar toen ik naar hem keek stond er niemand. Toen ik naar de andere kant van het podium keek zag ik alleen maar Roger en David. Ik schrok me wild, maar juist op dat moment zag ik Ritchie die toch ergens rechts van mij stond. Als je hem niet constant in de gaten houdt kun je voor vreemde problemen komen te staan. Hoe ben je eigenlijk in Rainbow verzeild geraakt? CB: Eigenlijk ben ik via Joe in Rainbow gekomen. Ik kende Joe namelijk al voordat hij naar Rainbow ging. Ik heb namelijk vroeger al eens met Joe samengespeeld in een band die Fandango heet. Heb je ook op hun elpees meegespeeld? 
CB: Nee, ik heb op geen enkele Fandango elpee meegespeeld. Ik heb hun wel geholpen een platencontract te krijgen, maar toen ze dat hadden ben ik naar de westkust vertrokken. Ik heb toen een tijd niets meer van Joe gehoord, maar in 1979 belde hij me op en vroeg me tijdens hun komende tournee als drummer mee te doen. Na die tour ben ik bij Hall & Oates gaan spelen en heb ik weer een lange tijd niets van Joe vernomen. Sinds mijn Balance tijd heb ik wel steeds contact met Joe gehad en toen Rainbow in de zomer van 1982 problemen had met Bobby Rondinelli belde Joe me op en vroeg me te komen.Ik vertelde hem toen dat ik nog muzikale verplichtingen tegenover Balance had. Joe zei toen: "Geeft niets, kom toch maar". Ik heb ze toen opgezocht en we hebben wat gespeeld. Dat was me toen erg goed bevallen, maar ik heb ze toen wel duidelijk gemaakt dat ik niet met ze "on the road" zou kunnen gaan omdat ik toen nog steeds in Balance zat. Begin dit jaar werd ik weer opgebeld en ik heb toen weer met ze gespeeld. Ook toen was ik er nog niet zeker van of ik in Rainbow wilde spelen omdat ik nog steeds in Balance zat. Ik heb toen gezegd: "Sorry, maar het gaat echt niet. Ik zit nog steeds in Balance en verder heb ik nog heel wat werk als studio-muzikant te doen. Het gaat nu echt nog niet". Roger vroeg mij toen om op zijn solo-elpee mee te spelen. Ik heb dat gedaan en ik ben uiterst tevreden over die elpee die in januari moet uitkomen. Er staat nu eens geen hard-rock op, maar reggae, funk en dansmuziek. Dit was eens iets heel anders voor Roger en ook voor mij, het is heel leuk geweest. Maar nu verder met Rainbow. Rainbow huurde toen iemand anders en vertrok met hem naar Kopenhagen om de elpee op te gaan nemen. Zijn naam weet ik niet meer, maar het klikte in zijn geheel niet tussen hem en de rest van de band. Roger kende mij al en dus stelde hij aan Joe voor om mij opnieuw te vragen. Joe besprak het met Ritchie en zo kreeg ik opnieuw een uitnodiging om in Rainbow te komen spelen. Ik heb toen binnen een dag mijn drums ingepakt en tegen de jongens van Balance gezegd: "Tot ziens, ik heb een leuke tijd met jullie gehad maar ik ga er vandoor". Ik ben toen op het vliegtuig gestapt en naar Kopenhagen vertrokken. 
Is het erg opwindend om in Rainbow te spelen?CB: Ja, dat is het zeker. Weet je wat het is, je kunt op het podium wel veel lol met elkaar hebben, maar als je persoonlijk niet met elkaar overweg kunt gaat het mis. Je brengt immers de meeste tijd in elkaars gezelschap door, in de auto, trein of in het vliegtuig. Als je dan niet met elkaar kunt opschieten gaat het gauw vervelend worden. Ik wist ook niet hoe Ritchie in de omgang met andere mensen zou zijn, maar, en hier mag ik helemaal niet over praten, hij is heel wat aardiger dan dat hij door de pers wordt afgeschilderd. Dit neemt niet weg dat hij vreselijk veeleisend is en een sterke persoonlijkheid heeft, maar wij kunnen het erg goed met elkaar vinden, en we hebben veel lol. Ritchie verdient het ook om lol te hebben en blij te zijn met zijn band, want in het verleden is Rainbow een allesbehalve prettige ervaring voor hem geweest en dat was erg jammer want het is tenslotte zijn groep. Het heeft lang geduurd, maar de laatste tijd voelt hij zich weer op z'n gemak tussen de rest van de band. Hoe ben je in Brand-X terecht gekomen? CB: Ik was op tournee met Al Dimeola en toen we een break hadden werd ik opgebeld door een technicus bij mij uit New Yersey en die vertelde me dat de bassist van Brand-X, Percy Jones, in de stad was om een nieuwe drummer voor Brand-X te zoeken. Ik ben toen bij ze op auditie geweest, maar ik heb daarna niets meer van ze vernomen. Maar toen ik de tournee met Al Dimeola had beëindigd werd ik opgebeld door Percy en hij vroeg mij in Brand-X te komen drummen. De hele band kwam toen naar New Jersey toe en daar hebben we wat geoefend. Na afloop werd ik door ze uitgenodigd om de volgende dag naar een concert van ze toe te komen. Ik vond dat wel leuk en zei te komen, maar ondertussen had ik helemaal niets meer gehoord over mijn persoontje. De volgende avond kwam halverwege het concert de manager van Brand-X (en ook van Genesis) Tony Smith naar mij toe en vertelde me dat ik de nieuwe drummer was. Zo was het een kwestie van op het juiste ogenblik op de juiste plaats zijn. Dit alles gebeurde eind 1977. Begin 1978 zijn we naar Engeland gevlogen en ik ben daar toen blijven wonen. In die periode hebben we tournees gedaan met Genesis en John Mclaughin. We hebben ook de elpee "Masques" nog even binnen drie weken opgenomen toen we er even tijd voor hadden. Waarom ben je toen weggegaan bij Brand-X? CB: Omdat ik toen even een tijdje wilde stoppen. Ik had drie jaar achter elkaar gespeeld en ik had pas een grote tournee achter de rug, ik was toen echt moe. Ik had die pauze echt nodig, maar ik ben toch was blij dat ik de kans had gekregen een elpee op te nemen met een bekende band. Veel van mijn beste drumwerk staat ook op "Masques". Muzikaal gezien misschien niet, maar technisch bekeken zeker. Maar ik wilde eigenlijk weer in een band spelen met een zanger erbij, en het was vlak daarna dat ik een telefoontje van Joe kreeg om weer bij Fandango te komen. Ik heb dat toen ook gedaan. We weten nu wel wat van jouw verleden. Vertel ons eens waarom die nieuwste Rainbow elpee "Bent out of shape" heet. CB: Dat weet ik echt niet. Ik weet eigenlijk ook niet wie de titel heeft bedacht, maar ik vind hem wel leuk. Ik denk dat het de situatie was waarin we zaten toen we de elpee hadden opgenomen. Ze hebben veel problemen gehad met die andere drummer en toen de elpee klaar was waren ze alle vier erg "Bent Out Of Shape". Maar of dit de reden is, ik zou het niet weten. Is Bobby Rondinelli zelf uit Rainbow gestapt? CB: Dat weet ik ook niet, en buiten dat, met die politiek bemoei ik me eigen niet. Wat vind je van je voorgangers Bobby en Cozy? CB: Ik mag ze wel, maar het zijn niet echt de drummers waar ik lange tijd naar luister. De drummers waar ik altijd voor een lange tijd naar luister spelen op een andere manier. De drummers waar ik van hou komen meer uit de jazz richting. Mijn favoriete drummers zijn Mitch Mitchell en Billy Cobham. Ik denk dat er ook maar weinig drummers zijn die niet door hen zijn beinvloed. Ze zijn erg goed, althans dat waren ze, de manier waarop ze nu spelen vindt ik niet zo geweldig, maar dat is ieder zijn eigen smaak. Ik vind Bobby en Cozy prima drummers, maar zoals ik al heb gezegd zijn het niet de drummers waar ik naar luister. Luister je ook niet naar rockmuziek in het algemeen? 
CB: Wel hoor, toen ik begon luisterde ik naar bijna niets anders dan Hendrix en de Beatles. Ik leerde in die periode drummen en in mijn ogen konden weinig drummers uit die periode bij Mitch Mitchell in de buurt komen. Nu trouwens nog niet. Hij had echt een jazz-gevoel in zich en had een goede jazz-techniek, net zoals Ritchie heeft. Nu luisteren vele jongere musici niet meer naar de jazz-musici waar Ritchie door is beinvloed. Zij zullen dan ook nooit begrijpen waar hij vanuit gaat, maar hij speelt wel rock'n'roll! Het beste kun je als drummer in een trio spelen, je hebt dan volkomen de vrijheid. Het is iets heel anders dan wanneer je met z'n vijven bent zoals hier bij Rainbow. Je hele manier van spelen moet je veranderen. Daar komt ook nog eens bij dat Rainbow al een aantal albums
heeft gemaakt en die drumsound kun je niet ineens helemaal gaan veranderen. Mijn spel moet toch wel een beetje overeenkomen met datgene dat de band in het verleden heeft gedaan.Wanneer ben je begonnen te drummen? CH: Toen ik een jaar of twaalf was. Een van mijn vrienden, die in een band speelde toen hij op de high school zat, had een drumstel thuis. In die band speelde ook Joe Walsh, bekend van o.a. de Eagles. Op een gegeven moment hadden ze geen ruimte meer om te oefenen. We hebben toen zijn drumstel bij ons thuis gezet en daar hebben ze toen geoefend. Hij heeft mij toen eigenlijk interesse voor de drums bijgebracht, en zo is het begonnen. Heb je daarna ooit nog met Joe Walsh gespeeld? CB: Nee, maar hij heeft me wel gevraagd, net voordat ik naar Rainbow ging, om met hem op tournee te gaan. Ik denk dan ook wel dat ik volgend jaar met hem op tournee zal gaan. Het lijkt me ook wel leuk om eens iets met hem op een plaat te zetten, want ik heb niet meer met hem samengewerkt sinds we beiden op de high-school zaten en dat is inmiddels een jaar of veertien geleden. Wat zijn eigenlijk jullie plannen na deze Engelse tour? CB: Na deze tour doen we enkele optredens in Scandinavië en daarna gaan we naar The States, alwaar we een "coast to coast" tour gaan doen. Dan hebben we een kleine onderbreking rond kerstmis en nieuwjaar en dan gaan we naar Japan en Europa, waar we dan ongeveer januari/februari zullen touren. Zijn er plannen om voor de Amerikaanse tour de set te wijzigen? CB: Misschien wel. Ik ben eigenlijk verbaasd dat we "Street of dreams" niet live spelen. Het is toch een erg goed nummer. Maar als het in Amerika wel een grote hit wordt spelen we het daar waarschijnlijk wel. Ook "Can't let you go" is een nummer dat we misschien in de toekomst live zullen gaan spelen. Wat is je favoriete nummer van "Bent out of shape"? CB: "Street of dreams" vindt ik een goed nummer, maar mijn echte favoriete nummer is "Fool for the night". Wat is eigenlijk het beste nummer dat je kent? CB: Dat is moeilijk te zeggen. Ik vind Deep Purple's "Machine head" een te gekke plaat terwijl ik de oude Rainbow nummers niet zo goed vind. Is het dan moeilijk voor je om die oude Rainbow songs te spelen? CB: Nee hoor, het gaat erg makkelijk. We spelen trouwens niet zo gek veel oude songs. We spelen alleen maar "Long live rock 'n'roll", "All night long", "Stargazer" en "Since you been gone". Hoe zit het met "Hey Joe"? CB: Die kleine toegift is erg leuk. Ritchie is altijd al door Hendrix beinvloed geweest. We spelen het niet iedere avond, maar tot nu toe hebben we het alle vijf concerten wel gedaan. Wij hebben jullie nu vier keer gezien, maar ik vind dat jullie vanavond toch wel het beste concert gaven van degene die we gezien hebben. CB: Ik vond vanavond ook het beste. Gisteravond in Stafford was het veel minder. Er was erg veel publiek, het geluid slechter, enz. De zaal is hier veel beter en zodoende konden wij elkaar ook beter horen. We konden ook veel minder gespannen aantreden. De band is nu echt in vorm en dat is zeer gauw, want ik heb in bands gespeeld waar het echt weken duurde voordat alles echt goed ging. Als je bedenkt dat we in Liverpool pas voor de eerste keer met die man achter de lichtknoppen speelden en dat het vanavond al erg goed ging, dan blijkt toch wel hoe het geheel zal zijn over een paar weken. Hebben jullie meer songs geschreven dan dat er op "Bent out of shape" staan? CB: Er waren er wel meer, maar die hebben we niet gebruikt. De band had de Sweet Silence namelijk voor zes weken afgehuurd, maar doordat de band eerst vier weken met een andere drummer heeft geoefend gingen er twee weken verloren toen ik erbij kwam. We hadden dus nog maar vier weken om de elpee af te maken. Er was dus geen tijd om te experimenteren omdat we maar zes weken in de Sweet Silence konden blijven. De meeste bandleden houden erg veel van voetballen. Jij ook? CB: Oh ja, het is voor mij de beste manier om in vorm te blijven. Heb je al eens in de band gevoetbald? CB: Een keer. In Kopenhagen tegen Iron Maiden. We hebben erg veel gevoetbald, maar dat hoeft voor mij nu ook weer niet want de volgende dag heb ik dan een ontzettende spierpijn. In Liverpool hebben we ook nog gevoetbald in de zaal toen alle stoelen er uit waren. Dat viel trouwens niet mee want de zaal loopt daar schuin af naar beneden. We kregen de bal moeilijk omhoog. Twee weken geleden zou er in New York tegen Def Leppard zijn gespeeld. Ritchie zou daar een ernstige rugblessure hebben opgelopen. Klopt dat? CB: Er is inderdaad gevoetbald, maar van Ritchie's blessure weet ik helemaal niets. Ik heb trouwens niet meegedaan want het verkeer is daar erg druk en het is geen lolletje om even naar Long Island te rijden. Daar woont Ritchie namelijk. Ik woon zelf in New Jersey, net als Joey. Roger woont in Greenwich, Connecticut en David woont in Boston. Laatste vraag. Vertel eens een "nice story" die je met Rainbow hebt meegemaakt. CB: Ooh, dat is niet erg makkelijk. Er is zoveel gebeurt sinds ik er bij ben. Weet je wat, als we volgend jaar in Holland zijn zal ik die vraag beantwoorden. Dan heb ik nog even tijd om er over te denken.  © Rainbow Fanclan 1979-1984
|